ΤΟ WEEKEND MΟΥ ΣΕ ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

Παρασκευοσαββατοκύριακο στην Αθήνα...

Εξάρχεια, Πειραιάς, Πατήσια, Βόρεια Προάστια! 

Τι μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος για να αλλάξει παραστάσεις; 

Μα να πάρει τους δρόμους, όπερ και εγένετο! 

Τελικά η Αθήνα είναι φοβερή πόλη. 

Διαπίστωση Θεσσαλονικιάς, άρα ισχύει!

Μυρίζει πολυπολιτισμικότητα και αυτό με συναρπάζει.

Το βράδυ φοβόμουν αν δεν περπατούσα με κάποιον φίλο στο πλάι μου, 

παρόλα αυτά. 

Πήγα σε ένα ρακάδικο στην Πλατεία Κάνιγγος, 

σε μια στοά,

με πεντανόστιμο φαγητό και έναν έξω καρδιά μαγαζάτορα.

Δεν πίνω ρακί, 

μόνο κρασί και μπύρα.

Αυτή την εποχή ευδοκιμεί ο άντρας - κολιτσίδα.

Μυρίστηκαν ότι χώρισα και πλάκωσαν εκπρόσωποι του είδους που προανέφερα σαν ζιζάνια.

Ανυπόφορο 

το να προσπαθείς να εξηγήσεις

 με όλους τους καλούς τρόπους που διαθέτεις, 

κυρίως για να μη προσβάλλεις τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου 

ότι δεν τον βλέπεις ερωτικά

και αυτός να επιμένει εδώ και 2 μήνες να σε πολιορκεί με κάθε δυνατό τρόπο...

Μηνύματα, τηλεφωνήματα, δήθεν τυχαίες συναντήσεις στο δρόμο, στα bars, στο πάρκινγκ, στα μαθήματα, σε παρέες, στις προβολές, εδώ, εκεί, παραπέρα...

Άσε με ήσυχη, χρυσέ μου άνθρωπε!

Επέστρεψα στο νησί απόψε!

Δε πλήρωσα διόδια. 

Σήκωσα τη μπάρα στο πήγαινε, σήκωσαν τη μπάρα οι επιτροπές κατά των διοδίων στο έλα. Ο αγώνας συνεχίζεται, δεν κωλώνουμε!

Μα καλά, ο ΠΑΟΚ έχασε εντός έδρας από την Καβάλα; Ασχολίαστο...

Ανοιχτή πρόσκληση: 

Aν είσαι Χαλκιδαίος ή μένεις σχετικά κοντά, έλα στις προβολές ταινιών στο Εργατικό Κέντρο της Χαλκίδας, κάθε Πέμπτη στις 9.30. 

Δεν το οργανώνω εγώ το όλο θέμα, αλλά τα παιδιά που ασχολούνται κάνουν πολύ καλή δουλειά, με αγάπη και είναι εντελώς δωρεάν, φυσικά! 

Το blogging αποτελεί απίστευτη μορφή χαλάρωσης και ψυχανάλυσης για μένα.

Ήδη έγραψα μερικές σκέψεις και ήδη νιώθω καλύτερα!

Τα άλλα, μέσα στην εβδομάδα!

Σας φιλώ , 

Μαρία

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΕΝΑΝ ΥΠΕΡΟΧΟ BLOGGER!

Γ4 μήνες πριν φύγω από την Εύβοια, 

το τελευταίο πράγμα που θα σκεφτόμουν να κάνω είναι 

να διευρύνω τον κύκλο των γνωριμιών μου εδώ στο νησί.  

Από τη μία ήδη άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους οι γνωστές κούτες της μετακόμισης, 

από την άλλη έχω το μυαλό μου στο γνωστό πρόσωπο που μου δημιούργησε τις τάσεις φυγής, 

ήδη σας έχω αναφέρει και για την εργασιοθεραπεία που σε συνδυασμό με την υπερκινητικότητά μου με έχουν φέρει και ένα βήμα πριν την υπερκόπωση, 

άρχισε να με φορτίζει συναισθηματικά και ο επικείμενος αποχωρισμός μου από τα μαθητούδια μου... 

Και ανάμεσα σε όλα αυτά, 

άρχισα εδώ και λίγο καιρό, περίπου ένα δίμηνο,

 εντελώς τυχαία, 

να διαβάζω ένα blog.

 Την εποχή μάλιστα που τον ανακάλυψα, είχε δεν είχε 3 αναγνώστες. 

Επρόκειτο για τον gayinevia !

Η πρώτη μου εντύπωση ήταν μια βαθιά ανακούφιση που επιτέλους κάποιος Ευβοιώτης gay, έστω και κρυμμένος πίσω από την οθόνη του υπολογιστή του, άρχισε με καθαρές κουβέντες να μιλάει για το εγώ του, τον προσανατολισμό του, τα άγχη του σε συνάρτηση με την οικογένεια και το κοινωνικό του περιβάλλον...

Χάρηκα και αποφάσισα να τον "διαβάζω".

 Και ο φίλος μου ο evia boy με ανταμείβει με πλούσιες αναρτήσεις, με καθημερινές αναρτήσεις, με αστείες αναρτήσεις... ώσπου πολύ σύντομα έφτασα να τον θεωρώ φίλο μου, έναν κολλητό μου που τα λέμε και αλληλοσυμπληρώνουμε τις γνώμες μας σε καθημερινή - σχεδόν - βάση! 

Και τότε πήρα την κοσμοιστορική για τα δεδομένα μου απόφαση να τον γνωρίσω από κοντά!

Δε γίνεται να μένουμε τόσο κοντά και να μην τον γνωρίζω!

Η μέρα αυτή... ήρθε σήμερα...

and the rest is history!

Δε θα πω λεπτομέρειες για το πώς, πού, τι, 

εξάλλου φρόντισε να τα περιγράψει ήδη ο ίδιος εδώ

και μάλιστα πολύ καλύτερα από το πως θα τα περιέγραφα εγώ, 

όμως έφτιαξα μια μικρή λίστα με...

10 στοιχεία για τη  χάρη του:

1. Είναι ψηλός και όταν λέμε ψηλός εννοούμε δύο μέτρα.

2. Είναι όμορφος και χαμογελαστός!

3. Στα πρώτα 2 λεπτά τον ένιωθα σαν άνθρωπο που τον ξέρω χρόνια!

4. Πίνει πράσινο τσάι!

5. Ακούει μουσική στα ακουστικά και βλέπει φωτογραφίες του, όταν τον στήνουν οι παρέες του!

6. Είναι μορφωμένος!

7. Έχει καλή αίσθηση του χιούμορ!

8. Δηλώνει αμερικανάκι και πολύ ενθουσιασμένος που έχω αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων!

9. Είναι ΑΕΚτζής! (update: βάζελος είναι, στα σχόλια θα δείτε το σχετικό κράξιμο)

10. Κόντεψε να πέσει ξερός όταν με είδε! (χαχα)

Τον λάτρεψα!

Θέλω να τον συναντήσω πάλι,

 αυτή τη φορά χωρίς να έχω την πίεση χρόνου, 

για να κάτσουμε με τις ώρες να τα πούμε και είμαι σίγουρη ότι κάθε φορά θα είναι ακόμα καλύτερη από την προηγούμενη!

Ειλικρινά είμαι πολύ πολύ πολύ χαρούμενη σήμερα!

Αν δε τον ξέρετε, κάντε ένα κλικ εδώ, αξίζει να μπείτε στον κόσμο του!

Σας φιλώ, 

gayinevia μου σε φιλώ!

ΕΚΤΑΚΤΟΝ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ - ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΟ!

Επειδή έχω άποψη για όλα (δε θέλω σχόλια) ανεβάζω τα σχόλια των φίλων μου στο Facebook σχετικά με  τη νίκη του Ολυμπιακού...

Ερυθρόλευκο ανέκδοτο...Κατακόκκινη αλητεία...

// O agwnas itan mia evgeniki xorigia tis AQUA FORTE.. Gia "kathara" prwtathlimata!

Xairomai...kai gia tous gaurous pou pairnoun akoma ena pentakatharo prwtathlima afou exoun tin kaluteri omada(alla mallon einai gia na paizoun kana filiko me Kerkures k Volous)kai gia tous bazelous pou otan ta ekanan autoi persi itan ola mia xara.Ade geia...

ΟΥΤΕ Ο ΟΜΕΡ ΒΡΥΩΝΗΣ ΝΑ 'ΤΑΝ ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ...

this is GREEK SUPER LEAGUE....alliwsi apotelesmatos......

Βάλτε το στον Πάτο σας...

γελάει ο κόσμος ρεεεεε

bravo GAY kerdises............xaxaxaxaxa

.....asteia pragmata.......

oxi den einai offside

ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ γιατρούς χωρίς σύνορα, ήρθαν κι οι μαλάκες χωρίς όρια!!!!!!!!!!

and the oscar goes to miralas

Ένας παίκτης βρίσκεται σε θέση οφσάιντ αν είναι "πιο κοντά στο αντίπαλο τέρμα από την μπάλα και τον προτελευταίο αντίπαλο". Παρακαλούνται οι Έλληνες διαιτητές να μην αλλάζουν τους κανόνες του ποδοσφαίρου. :/

Ela re paragka a8anath

Η ΠΟΙΟ ΒΡΩΜΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΠΗΡΕ ΤΟ ΠΟΙΟ ΒΡΩΜΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ.

pos ta fernei i POYTANA i zwi...persi SPA8AS fetos KALOPOULOS!!!!!!!!!!!!!

(ΔΕΝ) ΕΠΕΡΑΣΑΜΕ ΟΜΟΡΦΑ...

Τι περιπέτεια και η χθεσινοβραδινή...

αλλά ok, ας τα πάρω με τη σειρά. Το ότι κάθομαι και κλαίγομαι και είμαι γενικώς και στις μαύρες μου δε σημαίνει ότι κάθομαι μέσα στο σπίτι μου κλειδαμπαρωμένη, λιώνοντας στο ίντερνετ και μυξοκλαίγοντας βλέποντας αμερικλανιές στην τιβί...

Αντιθέτως, περιμένοντας να περάσουν οι μήνες ώσπου να έρθει ο Ιούλης και να μαζέψω τα μπογαλάκια μου και να φύγω από εδώ, παρουσιάζω δείγματα εργασιοθεραπείας και υπερκινητικότητας.

Κάνω μαθήματα Ιταλικών, μαθαίνω ολομόναχη -παρακαλώ-Ολλανδικά, πηγαίνω στις κινηματογραφικές προβολές στη Χαλκίδα, κατεβαίνω στην Αθήνα , πηγαίνω στη Θεσσαλονίκη μου, βγαίνω με κόσμο, γνωρίζω κόσμο, κάνω couchsurfing, φλερτάρω δεξιά και αριστερά...

 Τέλος πάντων, το πιάσατε... 

Υπάρχω! 

Γιατί έκανα όλη αυτή την εισαγωγή; 

Μα για να καταλάβετε ότι πράγματι το παλεύω αξιοπρεπώς να φτιάξω τη διάθεσή μου αλλά όλο και κάτι γίνεται και με downιάζει (ναι, μπορώ να μιλήσω και αυτά τα ελληνικά!)

Έτσι και χθες το βράδυ, είχα μια πελώρια λαχτάρα για έξοδο! 

Είχα μιλήσει με μια γνωστή μου και μου είχε προτείνει να πάμε σε ένα πάρτυ στη Χαλκίδα, όπου ένα free περιοδικό της πόλης - ντεμέκ κουλτουριάρικο, πολιτιστικό - έκανε rock party! 

Γιατί να το έχανα; Ωραίο κόσμο θα είχε, θα έπινα τη λατρεμένη μου Leffe - τη μαύρη παρακαλώ! - και εν τέλει θα κουνούσα λίγο το κορμί, θα γελούσα, θα χαλάρωνα, θα..., θα... 

Όμως, το έχω ξαναπεί...

 Αν είναι να σου πάει κάτι στραβά, θα πάνε όλα!

 Πρώτον, άρχισε να βρέχει από νωρίς. Όταν όμως λέμε βροχή, εννοούμε, βροχάρα! Οι κεραυνοί έπεφταν μέσα στο χωριό. Είχα φρικάρει! Οι, δε, σταγόνες χτυπούσαν με μανία τα τζάμια από την μπαλκονόπορτα και ο αέρας έκανε τα τζάμια να τρίζουν απίστευτα δυνατά και πολύ! 

Φρίκαρα! 

Σκεφτόμουν ότι ακόμα και με το αμάξι μου να οδηγούσα στη Χαλκίδα, σίγουρα θα αντιμετώπιζα πρόβλημα στο δρόμο, στο παρκάρισμα, στο ότι θα λερωνόμουν, θα βρεχόμουν και τα συναφή.

Έπειτα, άναψα το θερμοσίφωνα και περίμενα να ζεσταθεί το νερό να κάνω γρήγορα ένα μπανάκι. 

Και... ναι! 

Κόβεται το ρεύμα στις 9.30 το βράδυ! Και μένω άλουστη, μέσα στο κρύο, χωρίς φως, χωρίς θέρμανση, χωρίς ένα κεράκι, χωρίς ίντερνετ, καταλαβαίνετε τι έπαθα! 

Και μέσα στο απόλυτο σκοτάδι του σπιτιού να ακούγονται ακόμα δυνατότερες οι βροντές, οι λάμψεις από τις αστραπές να φωτίζουν στιγμιαία το δωμάτιο και τα νερά να πέφτουν με λύσσα πάνω στα τζάμια. 

Θέλετε να ακούσετε την αντίδρασή μου; 

Μα φυσικά, έβαλα τα κλάματα!

Έχασα την όρεξή μου, φοβήθηκα πολύ, στεναχωρήθηκα που ενώ ο Γιάννης μένει 2 λεπτά μακριά από μένα δε σκέφτηκε να μου τηλεφωνήσει να δει αν είμαι καλά (και αν το σκέφτηκε, δε το έκανε!), μετά αποφάσισα ότι το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα να κάνω είναι να κατέβω στη Χαλκίδα για το party και άρχισα να σκέφτομαι τι να κάνω μέσα στα σκοτάδια! 

Πολύ νωρίς για να κοιμηθώ, κανένα κερί να φωτίσει το χώρο μου, μπάνιο με κρύο νερό και μέσα στο σκοτάδι πώς να κάνεις; Ευτυχώς ένας πολύ καλός μου φίλος προσφέρθηκε να με φιλοξενήσει...

Μέσα στο σκοτάδι, παραπατώντας σε αντικείμενα και έπιπλα, μάζεψα σε μια τσάντα μερικά ρούχα, οδοντόβουτσες, βούρτσες και τα λοιπά και έφυγα κακήν κακώς από το σπιτάκι μου! Για να πάω από την είσοδο της πολυκατοικίας έκανα, και γω δε ξέρω πόση ώρα, η βροχή έπεφτε με το τουλούμι...

'Εβαλα μπρος το αμάξι και για πέντε λεπτά διαδρομής έκανα περίπου ένα τέταρτο! 

Η στάθμη του ποταμιού δίπλα στο δρόμο είχε ανέβει σε δραματικά επίπεδα, τόσο που σε μερικά σημεία ο δρόμος ήταν λίμνη... Καλά, περιττό να πω πως η ψυχολογία μου σταδιακά γκρεμοτσακιζόταν στα τάρταρα!

Έφτασα λοιπόν στου φιλαράκου μου, 

μου αποκάλυψε πως για χάρη μου ακύρωσε την γκομενοδουλειά του στο σπίτι του, 

ένιωσα ακόμα χειρότερα, 

με σιγούρεψε ότι δεν τον πειράζει αλλά μια μέρα θα το πληρώσω,

 του μπαστακώθηκα για ένα βράδυ, 

έκανα εκεί μπάνιο

 και αποκοιμήθηκα βλέποντας Νικολούλη...

Σας φιλώ όλους, 

καλό Σαββατόβραδο (ας ελπίσουμε, χεχε)

ΛΥΠΑΜΑΙ

Αραιά και που γράφω δυο λογάκια πιο προσωπικά, σε αυτό εδώ το μπλογκ. 

Και συνήθως τα γράφω για να τα μοιραστώ.

Και να λάβω κάποια απάντηση - παρηγοριά για τις στεναχώριες μου, 

να όπως τώρα.  

Μετά το ξανασκέφτομαι και ντρέπομαι και λίγο, 

και διαγράφω τα κείμενά μου - το έχω κάνει δεκάδες φορές - και έτσι πνίγω τις στεναχώριες μου, 

τις πνίγω μέσα μου και διατηρώ μια ψευδαίσθηση ότι τις ξεπερνάω. 

Και έπειτα κάτι γίνεται, 

κάτι συμβαίνει,

 κάτι ακούω, 

κάτι αναμοχλεύω και τελικά ... αυτά που νομίζω ότι έχω ξεπεράσει,

 όλα έρχονται μπροστά μου και αυτή τη φορά αυτά πνίγουν εμένα...

Να, σαν και σήμερα... από την Κυριακή ως σήμερα με τριβελίζει μια και μόνο σκέψη,

 μια φράση, 

μια εικόνα, 

μια διαπίστωση...

ότι 

λυπάμαι, 

λυπάμαι τα χρόνια μου που πέρασαν εδώ στην Εύβοια, 

μετάνιωσα που πήρα το ρίσκο να μείνω εδώ, 

να παρατήσω κάποιες προσωπικές φιλοδοξίες μου, 

κάποια όνειρα, 

κάποιους ανθρώπους... και όλα αυτά γιατί; 

Για έναν άνθρωπο... 

Φαντάζεσαι; 

Έχω περάσει τη μισή ενήλικη ζωή μου μαζί με έναν άνθρωπο και από τότε που αποφασίσαμε να χωρίσουμε τις ζωές μας, 

βιώνω μια συναισθηματική έκρηξη που περιλαμβάνει κάθε είδους συναίσθημα με όλες τις αντιδράσεις. 

Και ξέρεις, 

δε γίνεται να αντιδράσω, 

μόνο κάθομαι αμέτοχη και με παρακολουθώ να πνίγομαι στα πιο απλά πράγματα.

Και πάλι, 

μπορώ να πω ότι έχω κάνει βήματα προόδου, 

πάλι χαμογελάω, κοινωνικοποιούμαι, 

φλερτάρω, αισιοδοξώ, 

αλλά ελπίζω

σύντομα

να νιώθω πάλι 

καλά!

ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ...

Και τι δε γίνεται αυτές τις μέρες!

Πρώτα απ' όλα, 

η κυβέρνησή μας αποφάσισε να ποινικοποιήσει τη μη πληρωμή των διοδίων! Το έχετε μάθει, έχετε εκνευριστεί, μαζί με εσάς και εγώ... Αλλά πραγματικά, ακόμα και έτσι, εγώ θα συνεχίσω να σηκώνω τη μπάρα. Για να καταλάβετε, δε φτάνει που θέλω 120 ευρώ βενζίνη για να πάω και να έρθω Χαλκίδα - Θεσσαλονίκη, θέλω και άλλα 45 ευρώ για τα διόδια! 

Τι; 165 ευρώ; 

Για μισό λεπτό...

Ας το μεταφράσουμε σε δραχμές...

120 ευρώ σε βενζίνες σημαίνει 40.890 δραχμές...

45 ευρώ σε διόδια σημαίνει 15.333 δραχμές...

Το διανοείστε; 

Πότε μωρέ πληρώναμε συνολικά 56.223 δραχμές για να πάμε και να διανύσουμε 500 χιλιόμετρα να πάμε και άλλα τόσα για να έρθουμε; 

Θα τρελαθούμε τελείως;

Εγώ σας το λέω, επαναστάτρια των διοδίων έχω γίνει! Έχω φεσώσει την εθνική οδό, κατεβαίνω από το αμαξάκι μου, σηκώνω τη μπάρα και συνεχίζω! Και δε θα σταματήσω να το κάνω αν δεν μειωθούν οι τιμές και αν δεν πάψουν να ξεφυτρώνουν σταθμοί δεξιά και αριστερά! 

Πάντως ένα παράδειγμα από την Αίγυπτο, δε μπορούμε να πάρουμε; 

Είδες, οι άνθρωποι, αγανάκτησαν! 

Βγήκαν στους δρόμους, διεκδίκησαν, μάτωσαν, επέμειναν, φώναξαν, πήγαν κόντρα στον αυταρχισμό και νίκησαν! Μα τι δικαίωση... Βέβαια, εννοείται πως η πτώση Μουμπάρακ δε συνεπάγεται και λύση των χιλιάδων προβλημάτων τους εν μία νυκτί και ούτε πιστεύω ότι θα είναι μια εύκολη ή πεντακάθαρη διαδικασία η αποκατάσταση μιας δημοκρατικής συνθήκης στην Αίγυπτο... αλλά ο λαός ξύπνησε!

Εμείς πότε θα ξυπνήσουμε, απορώ!

Πάμε στα πιο light; 

Γύρω μου όλοι σμίγουν! 

Βοήθησε ο καιρός;

 Ποιος ξέρει; 

Στο σχολείο μου παρατηρώ δυο μαθητούδια μου γύρω στα 11 ετών, το Θανάση και τη Φρειδερίκη... 

Τι να σας πω; Λιώνω! 

Σηκώνεται η Φρίντα στον πίνακα να λύσει μια άσκηση, λιώνει ο Θανασάκης, ζωγραφίζει η Φρίντα, τρέχει ο Θανασάκης να της ξύσει τις ξυλομπογιές, κλαίει η Φρίντα, πλακώνει στο ξύλο ο Θανασάκης όλο το σχολείο, λέει ανέκδοτο ο Θανάσης, χαχανίζει η μικρή, τρώει αυτή κρουασάν, δίνει το μισό στον μικρό γόη... Τι να σας πω, έρωτας!

Όλες οι φίλες μου φλερτάρουν, οι φίλοι μου έχουν επιδοθεί σε αναζήτηση μελισσούλας... Είδατε τι καλό κάνουν οι Αλκυονίδες μέρες; Τα ραντάρ τους έχουν σηκωθεί πάνω από το κεφάλι και κεντράρουν σε ό,τι κινείται! Φανταστείτε να μπει η Άνοιξη τι έχει να γίνει! 

Έρχεται και ο Άγιος Βαλεντίνος αύριο! Καταφτάνει μέσα στο κιτς με σοκολατάκια, τουρτίτσες, μπαλονάκια, αρκουδάκια, λουλουδάκια, καρτούλες, τραγουδάκια, όλα στα κόκκινα, όλα σε σχήμα καρδιάς, όλα με γκλίτερ! 

Εντάξει, ναι, οκέι, έχετε δίκιο, είναι εμπορικό, είναι εκβιασμένο, είναι βλακεία, είναι γλυκανάλατο, είναι μπλιαχ, είναι..., είναι..., αλλά...

και τι πειράζει που μια μέρα το χρόνο συντονιζόμαστε όλοι μαζί να ζαχαρώσουμε και να μελώσουμε παρέα; 

Εν τω μεταξύ, έχω όρεξη για φαγητό σε εστιατόριο με διεθνή κουζίνα... 

Μήπως εσείς, οι bloggoφίλοι μου που μένετε στην Αθήνα, μπορείτε να μου προτείνετε κάποιο εστιατόριο; Είμαι ανοιχτή σε κάθε είδους πρόταση, αρκεί να έχει νόστιμο φαγητό! 

Σας φιλώ γλυκά! 

ΟΙ ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ ΜΕΡΕΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΟΥ

Αυτή η εβδομάδα εξελίσσεται υπέροχα από άποψη καιρού! 

Επιτέλους, ήλιος μετά από τόσες βροχές! Στο σχολείο απλώνεται μια ευχάριστη διάθεση ανάμεσα στους δασκάλους και στα παιδάκια και αυτή η αύρα με συνοδεύει ολόκληρη την ημέρα! Ούτε γκρίνιες, ούτε μιζέρια, ούτε παράπονα! 

Μα, πόσο μπορεί μια ανοιξιάτικη ατμόσφαιρα να επηρεάσει την ψυχολογία! 

Το πρωί λοιπόν, ένας μαθητής μου, καθώς πάλευε με τις σύνθετες λέξεις σε μια άσκηση της γλώσσας, σήκωσε το βλέμμα, κοίταξε ίσια τον ήλιο που τον χτυπούσε μέσα στα μάτια - μιας και οι ακτίνες του έλουσαν όλη την τάξη από το παράθυρο - και με πολύ νάζι μου ζήτησε να πάμε έναν περίπατο! 

Το πρότεινα αργότερα στον καλό μας το διευθυντή και μάλλον αύριο θα κάνουμε μια βόλτα στο χωριό, περίπου 1,5 ωρίτσα, με τη μορφή εκπαιδευτικής εκδρομής. Δηλαδή, θα χωριστούμε σε ομάδες των 10 ατόμων και θα φωτογραφήσουμε τις όμορφες γωνίες του χωριού μας! Μετά θα φτιάξουμε μια ωραία γωνιά στην ιστοσελίδα του σχολείου μας στην οποία θα αναρτήσουμε τις εικόνες και τα παιδιά θα γράψουν όμορφες λεζάντες! 

Μιας και ο καιρός είναι τόσο ωραίος θυμήθηκα τον εαυτό μου να είναι παιδί όταν η δικιά μου δασκάλα, η κυρία Ράνια, μου διηγήθηκε την μικρή και όμορφη ιστορία για τις Αλκυονίδες Ημέρες! 

Εσείς ξέρετε την ιστορία; 

Ας σας τη διηγηθώ και γω με τη σειρά μου, με δικά μου λόγια (σας έχω πει ότι μισώ τα ιντερνικά copy paste):

Η Αλκυόνη ήταν μια όμορφη κοπέλα που παντρεύτηκε το βασιλιά Κύηκα. Ήταν ένα αλαζονικό ζευγάρι που πίστεψε ότι έχει περισσότερη λάμψη και δύναμη από το ολύμπιο ζεύγος του Δία και της Ήρας! Ο Δίας, για να τους εκδικηθεί, έπνιξε τον Κύηκα σε μια θαλασσοταραχή. Η Αλκυόνη θρήνησε πολύ το χαμό του άντρα της και ο Δίας τελικά συγκινήθηκε τη γυναίκα και τη μετέτρεψε σε πουλί! Τα αυγά της Αλκυόνης όμως, γεννιούνταν το χειμώνα και όχι την άνοιξη όπως όλων των άλλων πουλιών. Έρχονταν τα κύματα και εξαφάνιζαν τα αβγά από τα βράχια. 

Έτσι ο Δίας αποφάσισε, μερικές μέρες μέσα στη βαρυχειμωνιά να στέλνει ήλιο και ηρεμία ώστε η Αλκυόνη να μπορεί να κλωσάει τα αβγά της και να γεννιούνται τα πουλάκια της! 

Αυτές οι όμορφες, ζεστές και αισιόδοξες ημέρες του χειμώνα ονομάζονται, προς τιμή του μύθου, Αλκυονίδες μέρες!

Αυτή την όμορφη ιστορία διηγήθηκα σήμερα και εγώ με τη σειρά μου στους μαθητές μου και μετά την ζωγραφίσαμε. Μετά ο καθένας από τα παιδάκια πήρε έναν ρόλο και δραματοποιήσαμε την ιστορία με αυτοσχεδιασμό! Έχω στην καλλιτεχνική γωνιά της τάξης μας πολλά κουρέλια, φόδρες και άλλα υφάσματα και τα μικρά μου μεταμορφώνονται σε χρόνο ντε-τε σε καλλιτέχνες! Δε μπορείτε να φανταστείτε πόσο εύκολα μπορούν να αυτοσχεδιάσουν τα μικρά! 

Αυτά προς το παρόν, χαρείτε όσο μπορείτε αυτές τις όμορφες μέρες του χειμώνα μας! 

Κυρίως να ζεσταθεί η κάπως σφιγμένη ψυχολογία μας 

(από την επικαιρότητα, τις καταστάσεις, τα γεγονότα, τα δυσοίωνα, δηλαδή...)

Σας φιλώ γλυκά!

ΠΑΟΚ, ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ, ΟΜΑΔΑ ΔΕΛΤΑ, ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΑΓΡΙΟΥΣ

Μια μικρή ανάρτηση - απορία για τον ΠΑΟΚ, που δε ξέρω ποιον μπορεί να αφορά ή ποιος μπορεί να μου εξηγήσει:

Γιατί εχθές Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011  

στη Θεσσαλονίκη 

χθες έκοβαν βόλτες περίπου 100 μηχανές της ομάδας «ΔΕΛΤΑ»,

 ελικόπτερα, 

- και - 

 γιατί ανέβηκε ο νούμερο «2» της ΕΛ.ΑΣ. για να ελέγξει τα πράγματα 

αφού το παιχνίδι ΠΑΟΚ - Ολυμπιακός θα διεξαχθεί

λόγω τιμωρίας του ΠΑΟΚ για τα (υποτιθέμενα επεισόδια στο Βόλο) 

κεκλεισμένων των θυρών; 

φωτογραφία από το:http://www.gazzetta.gr/