17 Φεβρουαρίου 2010

ΣΗΜΕΡΑ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΑΠΑΙΣΙΑ ΜΕΡΑ- ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΑ...

Σήμερα βίωσα πραγματικά μια πολύ δύσκολη κατάσταση... 
Ο Γιάννης, ο φίλος μου, από νωρίς το μεσημέρι δεν αισθανόταν καλά. Είχε συμπτώματα γαστρεντερίτιδας, πυρετό, διάρροια, εμετό, ρίγος και κόπωση. Δεν είχε καμιά όρεξη φυσικά να φάει και πολύ σύντομα καλέσαμε το γιατρό. Ο γιατρός ήρθε στο σπίτι, τον εξέτασε και του έγραψε κάποια φάρμακα. Μόλις ο γιατρός ολοκλήρωσε την εξέτασή του και έφυγε από το σπίτι ο Γιάννης έγινε μούσκεμα στον ιδρώτα, του έπεσε η πίεση, άρχισε να έχει έντονη δυσφορία και δύσπνοια και τελικά του αγκίλωσαν τα χέρια του. Μέσα στον πανικό, εγώ και οι γονείς του τον βάλαμε στο αυτοκίνητο και τον μεταφέραμε αρχικά στο Κέντρο Υγείας της κωμόπολης στην οποία κατοικούμε. Η διάγνωση ήταν Εμπύρετος Γαστρεντερίτιδα και ο λόγος για τον οποίον ο Γιάννης έπαθε αγκίλωση ήταν η αφυδάτωση λόγω εμετού. Είχε χάσει ηλεκτρολύτες και αυτό ήταν ένα μικρό σοκ για τον οργανισμό του. 
Έκανε καρδιογράφημα και κρίθηκε αναγκαίο να μεταφερθεί στη Χαλκίδα προκειμένου να γίνουν αναλύσεις αίματος (βιοχημικός έλεγχος). 
όταν φτάσαμε σε αυτό το νοσοκομείο ήρθα σε κατά μέτωπον σύγκρουση με το Ελληνικό σαθρό και τρισάθλιο σύστημα Υγείας. Ο Γιάννης στην είσοδο του νοσοκομείου έκανε ξανά εμετό, και έβγαζε πλέον πορτοκαλί γαστρικό υγρό. Η σεκιουριτού όμως δεν έκρινε σκόπιμο να φωνάξει ένα γιατρό ή τουλάχιστον να φέρει ένα καροτσάκι για να μπορεί να μεταφερθεί το αγόρι στα επείγοντα περιστατικά. Αφού φώναξα και εξεφτέλισα την αξιοπρέπειά μου για λίγη αυτονόητη εξυπηρέτηση ο Γιάννης μεταφέρθηκε στα επείγοντα. Του έκαναν τις αιματολογικές εξετάσεις, ένα καρδιογράφημα και επιστήθια εξέταση από τον παθολόγο και του χορηγήθηκε ορός για να μπορέσει να ενυδατωθεί ο οργανισμός του. Εντός όλα καλά. 
Έξω, στο σαλονάκι των επειγόντων γινόταν το έλα να δεις. Παππούδες και γιαγιάδες να βογγάνε, καροτσάκι να μεταφέρει ασθενή που φορούσε το φανελάκι και όχι εσώρουχο (καμιά νοσοκόμα δεν είχε την τσίπα να του βάλει έστω χαρτί του μέτρου να καλύψει αυτός ο άνθρωπος τη γύμνια του κατά τη μεταφορά του;). Οι σεκιούριτι μιλούσαν ελεεινά και ειρωνικά λες και ήταν διοικητές λόχου. Οι αλλοδαποί ασθενείς δεν εξυπηρετούνταν με καμία παναγία. Άτομα σε άθλια κατάσταση είχαν το βάσανο να υποστούν την ταλαιπωρία της αναμονής διότι τα εξωτερικά ιατρεία διέθεταν μόνο 4 κλίνες. Για όνομα του Θεού... 
Ένιωσα τόσο άβολα. ΄Το νοσοκομείο της Χαλκίδας, το οποίο καλύπτει έναν τεράστιο σε έκταση και σε χωριά νομό, είναι το πιο απαράδεκτο νοσοκομείο που έχω δει σε αυτή τη χώρα. Η αξιοπρέπεια του ασθενούς σε αυτό το χώρο είναι πραγματικά μια άγνωστη λέξη...
Ο Γιάννης τα κατάφερε. Συνήλθε και τον πήραμε σπίτι. 
Αναρωτιέμαι τι απέγινε η γιαγιούλα στο ράντζό, ο μελαμψός νεαρός από την Ασία που περίμενε μονάχος, η κυρία που βαριανάσαινε και παρακαλούσε να την περάσουν γιατί είχε διπλωθεί  στη μέσο από τον πόνο και τόσοι άλλοι...

12 Φεβρουαρίου 2010

ΠΩΣ ΕΝΑ ΠΑΠΑΚΙ ΕΚΑΝΕ ΕΝΑ ΠΑΡΑΛΥΤΟ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΕΙ

   Στο Πλίμουθ της Αγγλίας συνέβη ένα μικρό θαύμα... Πριν από 4 χρόνια γεννήθηκε ο Finlay, ένα πρόωρο μωράκι 6 μηνών που λίγες μόνο ώρες από τη γέννησή του έπαθε ένα σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο. Παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις, το μωρό έμεινε πολύ καιρό στο νοσοκομείο αλλά κατάφερε να επιβιώσει. 
    Η σοβαρή επίπτωση αυτής της μάχης ήταν ότι το παιδί δε κατάφερε να περπατήσει ποτέ. Μάλιστα οι γιατροί δεν έδιναν στη μητέρα του καμία πιθανότητα για να ζήσει ο μικρός μια φυσιολογική ζωή. 
   Μια μέρα η μητέρα του Finlay έφερε στο σπίτι ένα παπάκι. Το παπάκι είχε ένα σπασμένο πόδι και για να μπορέσει να ξαναπερπατήσει η μαμά πρόσθεσε ένα προσθετικό ποδαράκι 2 εκατοστών. Το μικρό παπί, το οποίο ονομάστηκε Ming - Ming έκανε ένα μικρό θαύμα και περπάτησε. 
   Αυτό που δε θα μπορούσε να φανταστεί κανείς ήταν ότι ο μικρός Finlay θα παρατηρούσε με μεγάλο ενδιαφέρον το μικρό παπί και θα προσπαθούσε να μιμηθεί το περπάτημά του. 
   Πράγματι, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα ο Finlay περπάτησε μιμούμενος το παπάκι. "Κοίτα μαμά, περπατάω όπως η πάπια" επαναλαμβάνει χαρούμενος, έχοντας καταφέρει να κάνει 5 μέτρα στη σειρά και στηριζόμενος σε ειδικό μηχάνημα που τον μετακινεί σε κάθετη στάση. 
   Αυτή η ιστορία αποτελεί την τρανή απόδειξη ότι η αγάπη είναι ικανή να κάνει θαύματα, είναι άδολη και μπορεί να διαδοθεί από όλους προς όλους.
   Μα πάνω από όλα η μικρή αυτή ιστορία είναι ένα μάθημα ζωής και δύναμης. 
Ας προσπαθήσουμε να την κάνουμε μέρος της δικής μας ζωής.
Στη φωτογραφία ο Finlay Lomax και η μητέρα του Becci

9 Φεβρουαρίου 2010

ΚΑΤΩ Η ΟΜΟΦΟΒΙΑ


Πάντα μου άρεσαν οι γκέι περσόνες...
Ίσως είμαι από τις λίγες στρέιτ που σκέφτονται τόσο γκέι! 
Και μου αρέσει!
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΑ ΜΥΑΛΑ, ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ΤΗΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑΣ
ΥΓ: ΠΑΝΤΑ ΒΑΖΟΥΜΕ ΠΡΟΦΥΛΑΚΤΙΚΟ...

7 Φεβρουαρίου 2010

ΠΗΔΗΞΤΕ ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ!

Να τι μπορεί να συμβεί όταν παρερμηνεύονται οι οδηγίες...


5 Φεβρουαρίου 2010

ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ - ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΕΚΦΡΑΣΗ


Turkish girl, 16, 'buried alive by her father because she had friendships with boys'

Last updated at 2:04 PM on 05th February 2010

A 16-year-old Turkish girl died after being buried alive under a chicken coop by relatives because she talked to boys.
The body of Medine Memi was found in a sitting position with her hands tied in a 6ft hole dug in the courtyard of her family's home in Kahta, south-eastern Turkey, 40 days after she had been reported missing. The hole had been cemented over. 
The teenager had a large amount of soil in her lungs and stomach - showing she suffered a slow and agonising death.
'The post mortem result is blood-curdling. According to our findings, the girl – who had no bruises on her body and no sign of narcotics or poison in her blood – was alive and fully conscious when she was buried,' said a forensics expert.
uspicion that her death had been especially brutal led to the commissioning of a report by university scientists after the original post-mortem examination.
Medine Meme's father and grandfather have now been arrested and jailed awaiting trial. The girl's mother was arrested, but later released.
It has emerged that the girl had made a complaint to police about her grandfather two months before she went missing, saying that he beat her because she talked to boys.
In addition her father Ayhan is said to have told relatives that he was unhappy that his daughter - one of nine children - had male friends.
Police made the grisly discovery in December following a tip-off from an informant.
After Medine's body was found in December, her mother Immihan said: 'She tried to take refuge at the police station three times, and she was sent home three times.'
he case has caused outrage in Turkey and reopened the debate over so-called honour killings which are particularly prevalent in the predominantly Kurdish south-east of the country.
Such killings are usually decided by a council of relatives which consist of the elders of the family.
Official figures state there are more than 200 such killings a year, around half of all murders in Turkey.
One commentator wrote on the website of a religious TV station: 'The punishment for whosoever should kill with intent is the hell where he will languish forever. Allah has cursed him and prepared great pain for him
'You named your daughter after the holy city of Medina but your mind is left over from the earlier Age of Ignorance.'


COPY - PASTE ΑΠΟ ΤΟ ΕΔΩ


ΜΕ ΘΛΙΒΕΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΒΑΘΙΑ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΩ ΝΕΑ ΣΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΑ
ΚΑΙ ΘΕΩΡΩ ΧΡΕΟΣ ΜΟΥ ΝΑ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΩ ΑΡΘΡΑ ΣΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΑ

Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΕΙΝΑΙ Δ Υ Ν Α Μ Η