22 Ιανουαρίου 2011

ΝΙΩΘΩ Μ Ε Γ Α Λ Η ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ...

Χθες πήγαμε στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης με το σχολείο μας.

Ήταν η πρώτη φορά στα εφτά χρόνια που εργάζομαι στην εκπαίδευση που είδα τόσο ενθουσιασμό στους μαθητές μου! 

Είχαμε προετοιμαστεί κατάλληλα γι' αυτήν την επίσκεψη. Ήδη από τα τέλη Νοέμβρη και μετά, μια φορά την εβδομάδα, στην ώρα της Ευέλικτης ζώνης, εφαρμόσαμε ένα μικρό πρότζεκτ με θέμα την αρχαία ελληνική μυθολογία. 

Οι μαθητές μου πηγαίνουν στη Β τάξη και ακόμα δεν έχουν εισαχθεί στην Ιστορία, ως διδακτικό αντικείμενο. 
Αναλύσαμε λοιπόν, την ιστορία της δημιουργίας της Γης από τη Γη και τον Ουρανό, τη γέννηση των Γιγάντων και των Τιτάνων, τη γέννηση των Θεών, τη Γιγαντομαχία και την Τιτανομαχία και την τελική επικράτηση των Θεών του Ολύμπου στον κόσμο και στους ανθρώπους. 
Στις επόμενες αναφορές μιλήσαμε για τις ιδιότητες των Θεών, τα βασικά χαρακτηριστικά τους, τον τρόπο λατρείας τους, τις καταστάσεις που δέχτηκαν την επιρροή τους και άλλα.
Τέλος, μιλήσαμε συνοπτικά για την κόντρα Αθήνας - Σπάρτης, για τον περίφημο Πελοποννησιακό Πόλεμο και για την ανάπτυξη των τεχνών και των γραμμάτων στην Αθήνα.
Φυσικά τα 7χρονα παιδάκια δε θα μπορούσαν να συγκρατήσουν ορολογίες ή θεωρητικά στοιχεία γι' αυτό κάθε μας επαφή με την Ιστορία είχε βιωματικό χαρακτήρα. Ντυθήκαμε αρχαίοι Έλληνες, φτιάξαμε τα δικά μας αγγεία με πηλό, φτιάξαμε παιχνίδια με άχρηστα υλικά που παίζονταν στην Αρχαία Ελλάδα από παιδιά ( πχ. αλογάκι με άμαξα, η ιξ κτλ.), ζωγραφίσαμε και με διασκεδαστικό και ουσιαστικό τρόπο έγινε η μετάδοση των γνώσεων.

Είχα αγωνία να δω αν τα παιδιά θα αντιλαμβάνονταν την παρουσία τόσων στοιχείων από αυτά που διδάχθηκαν κατά την επίσκεψή μας στο μουσείο! 

Μπαίνοντας μέσα, και αφού είχαμε ήδη επισημάνει τους κανόνες σωστής συμπεριφοράς, τα παιδιά γούρλωσαν τα ματάκια τους... και... ξεκίνησαν οι φωνούλες!

"Να ο κούρος και η κόρη! Να οι καρυάτιδες! Κοίτα τα αγγεία από την αρχαική εποχή! Κυρία, η σκεπτόμενη Αθηνά! Έχετε σγουρά μαλλιά, δασκάλα, σαν τις Καρυάτιδες! Ω! Να τα μάρμαρα του Παρθενώνα κυρία! Πόσο στεναχωριέμαι που λείπουν τα μισά στην Αγγλία! ...."

Δε μπορείτε να φανταστείτε πώς ένιωσα! 

Τι ικανοποίηση! Τι περηφάνεια! Τι ευτυχία! 'Ηταν σαν να κέρδιζα τον πρώτο λαχνό του λαχείου!

Επειδή ΛΑΤΡΕΥΩ το επάγγελμά μου και το ΥΠΗΡΕΤΩ με μεγάλη αγάπη και αφοσίωση, δε μπορώ να δεχτώ τίποτα λιγότερο από το να είμαι όσο το δυνατόν καλύτερη σε αυτό που κάνω! 

Πιστέψτε με, δεν κερδίζω χρήματα από το δασκαλίκι, ούτε δόξα, ούτε καταξίωση, δε πρόκειται ποτέ να αναλάβω ένα ανώτερο αξίωμα ή ιδιαίτερες δάφνες...

όμως, είναι υπέροχο το συναίσθημα να βλέπεις δυο μάτια να βγάζουν φλόγες χαράς από ένα παιδάκι, να έρχεται μια μάνα και να σου σφίγγει το χέρι με δυο μάτια βουρκωμένα γιατί της προσέχεις το παιδί της, να παίρνεις ένα φιλί και μια ζωγραφιά, ή ένα λουλούδι από τον κήπο, το μεγαλύτερο και το καλύτερο δώρο από ένα μαθητούδι σου, να καταφέρνεις μετά από 2 ώρες μαθήματος να τους μάθεις πόσο κάνει 1 και 1 (ναι! το πιο απλό πράγμα), να φεύγεις το μεσημέρι από το σχολείο και να μη νιώθεις κουρασμένος....

Επιστρέφοντας χθες στο σπίτι μετά από αυτή την υπέροχη εκδρομή, βρίσκοντας και μια υπέροχη αγκαλιά από τον Γ. (ναι, αυτός που μου έβγαλε το λάδι σε προηγούμενα "επεισόδια" της ζωής μου! όσοι με διαβάζετε, ξέρετε) και ένα λουλουδάκι στο τραπέζι της κουζίνας μου... καταλαβαίνω γι' ακόμα μια φορά ΠΟΣΗ ΑΞΙΑ έχουν στη ζωή τα απλά πράγματα, τα οποία τα χτίζουμε εμείς, τα διαχειριζόμαστε εμείς, τα διορθώνουμε - αν μπορούμε - εμείς και στο τέλος τα απολαμβάνουμε σαν καρπούς των κόπων μας, εμείς! 

Τελικά κερδίζει η επιμονή και η αγάπη! 

Καλό σαββατοκύριακο σε όλους μας! 

ΥΓ: Μια σημαντική αρετή του ανθρώπου, που δυστυχώς ΔΕΝ αποκτάται με τα χρόνια ζωής, είναι η αυτοκριτική! Τολμήστε το, μερικοί, και θα δείτε τη ζωή και τους γύρω σας με άλλα μάτια! Φιλιά σε ΟΛΟΥΣ! 







11 σχόλια:

  1. Η Μεγαλυτερη χαρά του δάσκαλου είναι αυτή που περιέγραψες ...
    Εσύ έχεις την τύχη να την εισπράττεις έντονη γιατί σου δίνεται αυθόρμητα απο αγνές μικρές ψυχούλες!
    Στις μέρες μας αναρωτήσου, πόσοι εργαζόμενοι μπορούν να πούν ότι επιστρέφοντας στο σπίτι τους δεν νιώθουν κουρασμένοι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έχεις τόσο δίκιο Καρυάτιδα!
    Δε μπορώ να το καταλάβω άμεσα, γιατί απολαμβάνω τη δουλειά μου, αλλά βλέπω τους γονείς μου, που ακόμα δουλεύουν και μάλιστα σε απαιτητικά ωράρια, τους φίλους μου και τους γνωστούς μου, να μιλούν για την κούραση που νιώθουν - κυρίως την ψυχική - και στεναχωριέμαι.
    Πάντως, είναι σημαντικό να αγαπάς αυτό που κάνεις, ό,τι και αν κάνεις και να δουλεύεις σε ισορροπημένο, αρμονικό περιβάλλον, πχ. σε ανθρώπινες συνθήκες, με ήρεμους και συνεργάσιμους συναδέρφους, με καλούς εργοδότες, με.. με... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Άντε βρε πήγες τα μικρούλια στο μουσείο!
    Θα πάω και τα δικά μου (μόνο την Β Γυμνασίου) τον Μάρτη που θα πάμε την τριήμερη στην Αθήνα.

    Υπάρχουν και μέρες όμως συναδέλφι που γυρίζεις πτώμα.
    Την γουστάρω όμως και εγώ αυτή την δουλεία που αν δεν την έκανα ως επάγγελμα θα το έκανα για χόμπι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Της δευτεροβάθμιας είσαι καμάρι μου? :)
    Είμαι σίγουρη ότι θα σε ενθουσιάσει το μουσείο, αν δε το έχεις ήδη επισκεφτεί! Θα σου πρότεινα να κάνεις και εσύ κάτι εισαγωγικό, αν σου περισσεύει ο χρόνος! Θα το εκτιμήσουν και θα το απολαύσουν τα τσακαλάκια σου καλύτερα!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. αυτο το ποστ με εκανε να σκεφτω πολλα πραγματα.
    τον τελευταιο καιρο σκεφτομαι τι ειναι σημαντικο στην ζωη του καθενος.
    νομιζω με βοηθησες αρκετα να προχωρησω τις σκεψεις μου.

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δημήτρη μου σου έγραψα λίγα λογάκια στο δικό σου μπλογκ, στην ανάρτησή σου για εκείνη τη βαρετή πόλη :)
    Σε ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου! Ιδίως που σε βοήθησα! Μα τι χαρά!
    Σε φιλώ!
    μ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μάριον σε πάω τρελά και σένα και το μπλόγκ σου!!

    Περιμένουμε και άλλα ποστς!

    Μια άγνωστη-γνωστή θαυμάστρια σου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. lol! Έχω και θαυμάστριες;! Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Τα ξαναβρηκες με εκεινον που σε ειχε διωξει ή τον ειχες διωξει;

    Πισωγυρισες τελικα ε;

    Τεσπα, ελπίζω να αξιζει το κοπο!

    Επισης ευχομαι να ειναι πολλες δασκαλες σαν εσενα και να μην σιχτιριζουν την ωρα και την στιγμη που δουλευουν!

    φιλια πολλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Coulitsa όχι! Απλά έγινε μέρος της ζωής μου! Αποκατάσταση σχέσεων σε ένα επίπεδο αμοιβαιότητας! Πώς το καταφέραμε, μη το ψάχνεις! :P
    Πάντως σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον!
    Διάβασα το blog σου με τις τσιγαροπεριπέτειές σας! Περαστικά στους γονείς σου!
    φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. μολις κατεβω στην Αθηνα θα παω σιγουρα!
    αχ τυχερη με τα μικρουλια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τη γνώμη σας παρακαλώ!