ΝΙΩΘΩ Μ Ε Γ Α Λ Η ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ...

Χθες πήγαμε στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης με το σχολείο μας.

Ήταν η πρώτη φορά στα εφτά χρόνια που εργάζομαι στην εκπαίδευση που είδα τόσο ενθουσιασμό στους μαθητές μου! 

Είχαμε προετοιμαστεί κατάλληλα γι' αυτήν την επίσκεψη. Ήδη από τα τέλη Νοέμβρη και μετά, μια φορά την εβδομάδα, στην ώρα της Ευέλικτης ζώνης, εφαρμόσαμε ένα μικρό πρότζεκτ με θέμα την αρχαία ελληνική μυθολογία. 

Οι μαθητές μου πηγαίνουν στη Β τάξη και ακόμα δεν έχουν εισαχθεί στην Ιστορία, ως διδακτικό αντικείμενο. 

Αναλύσαμε λοιπόν, την ιστορία της δημιουργίας της Γης από τη Γη και τον Ουρανό, τη γέννηση των Γιγάντων και των Τιτάνων, τη γέννηση των Θεών, τη Γιγαντομαχία και την Τιτανομαχία και την τελική επικράτηση των Θεών του Ολύμπου στον κόσμο και στους ανθρώπους. 

Στις επόμενες αναφορές μιλήσαμε για τις ιδιότητες των Θεών, τα βασικά χαρακτηριστικά τους, τον τρόπο λατρείας τους, τις καταστάσεις που δέχτηκαν την επιρροή τους και άλλα.

Τέλος, μιλήσαμε συνοπτικά για την κόντρα Αθήνας - Σπάρτης, για τον περίφημο Πελοποννησιακό Πόλεμο και για την ανάπτυξη των τεχνών και των γραμμάτων στην Αθήνα.

Φυσικά τα 7χρονα παιδάκια δε θα μπορούσαν να συγκρατήσουν ορολογίες ή θεωρητικά στοιχεία γι' αυτό κάθε μας επαφή με την Ιστορία είχε βιωματικό χαρακτήρα. Ντυθήκαμε αρχαίοι Έλληνες, φτιάξαμε τα δικά μας αγγεία με πηλό, φτιάξαμε παιχνίδια με άχρηστα υλικά που παίζονταν στην Αρχαία Ελλάδα από παιδιά ( πχ. αλογάκι με άμαξα, η ιξ κτλ.), ζωγραφίσαμε και με διασκεδαστικό και ουσιαστικό τρόπο έγινε η μετάδοση των γνώσεων.

Είχα αγωνία να δω αν τα παιδιά θα αντιλαμβάνονταν την παρουσία τόσων στοιχείων από αυτά που διδάχθηκαν κατά την επίσκεψή μας στο μουσείο! 

Μπαίνοντας μέσα, και αφού είχαμε ήδη επισημάνει τους κανόνες σωστής συμπεριφοράς, τα παιδιά γούρλωσαν τα ματάκια τους... και... ξεκίνησαν οι φωνούλες!

"Να ο κούρος και η κόρη! Να οι καρυάτιδες! Κοίτα τα αγγεία από την αρχαική εποχή! Κυρία, η σκεπτόμενη Αθηνά! Έχετε σγουρά μαλλιά, δασκάλα, σαν τις Καρυάτιδες! Ω! Να τα μάρμαρα του Παρθενώνα κυρία! Πόσο στεναχωριέμαι που λείπουν τα μισά στην Αγγλία! ...."

Δε μπορείτε να φανταστείτε πώς ένιωσα! 

Τι ικανοποίηση! Τι περηφάνεια! Τι ευτυχία! 'Ηταν σαν να κέρδιζα τον πρώτο λαχνό του λαχείου!

Επειδή ΛΑΤΡΕΥΩ το επάγγελμά μου και το ΥΠΗΡΕΤΩ με μεγάλη αγάπη και αφοσίωση, δε μπορώ να δεχτώ τίποτα λιγότερο από το να είμαι όσο το δυνατόν καλύτερη σε αυτό που κάνω! 

Πιστέψτε με, δεν κερδίζω χρήματα από το δασκαλίκι, ούτε δόξα, ούτε καταξίωση, δε πρόκειται ποτέ να αναλάβω ένα ανώτερο αξίωμα ή ιδιαίτερες δάφνες...

όμως, είναι υπέροχο το συναίσθημα να βλέπεις δυο μάτια να βγάζουν φλόγες χαράς από ένα παιδάκι, να έρχεται μια μάνα και να σου σφίγγει το χέρι με δυο μάτια βουρκωμένα γιατί της προσέχεις το παιδί της, να παίρνεις ένα φιλί και μια ζωγραφιά, ή ένα λουλούδι από τον κήπο, το μεγαλύτερο και το καλύτερο δώρο από ένα μαθητούδι σου, να καταφέρνεις μετά από 2 ώρες μαθήματος να τους μάθεις πόσο κάνει 1 και 1 (ναι! το πιο απλό πράγμα), να φεύγεις το μεσημέρι από το σχολείο και να μη νιώθεις κουρασμένος....

Επιστρέφοντας χθες στο σπίτι μετά από αυτή την υπέροχη εκδρομή, βρίσκοντας και μια υπέροχη αγκαλιά από τον Γ. (ναι, αυτός που μου έβγαλε το λάδι σε προηγούμενα "επεισόδια" της ζωής μου! όσοι με διαβάζετε, ξέρετε) και ένα λουλουδάκι στο τραπέζι της κουζίνας μου... καταλαβαίνω γι' ακόμα μια φορά ΠΟΣΗ ΑΞΙΑ έχουν στη ζωή τα απλά πράγματα, τα οποία τα χτίζουμε εμείς, τα διαχειριζόμαστε εμείς, τα διορθώνουμε - αν μπορούμε - εμείς και στο τέλος τα απολαμβάνουμε σαν καρπούς των κόπων μας, εμείς! 

Τελικά κερδίζει η επιμονή και η αγάπη! 

Καλό σαββατοκύριακο σε όλους μας! 

ΥΓ: Μια σημαντική αρετή του ανθρώπου, που δυστυχώς ΔΕΝ αποκτάται με τα χρόνια ζωής, είναι η αυτοκριτική! Τολμήστε το, μερικοί, και θα δείτε τη ζωή και τους γύρω σας με άλλα μάτια! Φιλιά σε ΟΛΟΥΣ!