21 Ιουλίου 2011

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΣΥ ΘΕΩΡΕΙΣ ΑΝΗΘΙΚΟ...

Κάποιοι έχουν νεύρα!
Πολλά νεύρα! 
Κόρνες στο φανάρι, 
φωνές στο γραφείο, 
παρεξηγήσεις μεταξύ φίλων, 
καυγάδες στο σπίτι, 
κατεβασμένα μούτρα στα ζευγάρια, 
γκρίνια στην τηλεόραση, 
κακοκεφιά στην παρέα, 
κακίες που εκτοξεύονται σαν πετονόκαρφα... 
παντού! 
Ακόμα και εδώ, στο διαδίκτυο.

Νιώθω ότι πολλές φορές μας λείπουν καλοί τρόποι, 
εμάς των Ελλήνων. 
Θα έπρεπε καταρχήν κάποιος να μας διδάξει λίγα πράγματα βασικών κανόνων κοινωνικής συμπεριφοράς για να μπορούμε να τους εφαρμόζουμε καθημερινά προκειμένου να μη χάνουμε, αρχικά, την ψυχραιμία μας και κατόπιν για να έχουμε το περιθώριο να συνειδητοποιήσουμε ότι πιθανόν να κάνουμε εμείς λάθος. 

Μια από τις αφορμές που με ώθησε να γράψω αυτό το κείμενο είναι
 η επαναλαμβανόμενη περίπτωση
 όπου κάποιος έχει μια άλφα γνώμη, 
ένας δεύτερος εκφράζει τη δική του βήτα γνώμη η οποία είναι διαφορετική, 
ίσως και αντίθετη από την πρώτη και ...
ξεκινάνε δυο παράλληλοι μονόλογοι όπου συνήθως ο ένας προσπαθεί να επιβάλλει τη γνώμη του στον άλλον.

Θα πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουμε όλοι μας 
ότι 
όσο σε αυτό τον πλανήτη κατοικούν τόσα δισεκατομμύρια άτομα, 
τόσοι δισεκατομμύρια διαφορετικούς χαρακτήρες θα έχει ο καθένας 
και τόσες δισεκατομμύρια αντιλήψεις θα εκφράζουν.

Όχι, δε γίνεται όλοι να σκέφτονται με τον τρόπο που σκέφτεται ο καθένας μας.
Όχι, δεν υπακούμε όλοι στους ίδιους κοινωνικούς κανόνες. 
Όχι, δε θεωρούμε τα ίδια πράγματα όλοι μας ηθικά ή ανήθικα 
γιατί δεν υπακούμε όλοι στις ίδιες πεπατημένες,
 στα ίδια θρησκευτικά πιστεύω (καλούπια, επιτρέψτε μου),
 στις ίδιες καταβολές...
Όχι, δεν έχει κανένας υποχρέωση να αντιλαμβάνεται τα πράγματα με τον τρόπο που τα αντιλαμβάνονται οι μάζες.

Έχουμε ελευθερία να πράξουμε, 
να μιλήσουμε, 
να ζήσουμε, 
να αγαπήσουμε 
και να πορευτούμε όπως θέλουμε εμείς χωρίς να πρέπει να δώσουμε λογαριασμό σε κανέναν. 

Ακόμα και αν οι επιλογές μας δε συμφωνούν με την πλειοψηφία της κοινωνίας. 

Άλλωστε οι στοχαστές της κοινωνιολογίας μιλούσαν για διαμόρφωση της κοινωνικής συνείδησης με βάση τη συσπείρωση των ανθρώπων σε κοινωνικές ομάδες όταν δημιουργούνταν κοινοί στόχοι. 

Ποιος όμως είπε ότι οι κοινωνικές συμπεριφοράς της μάζας (επειδή το λέει η θρησκεία, η οικογένεια, ο κόσμος όλος, το σχολείο) είναι και ηθικά σωστές; 

Έχω άδικο;

Χμ... Για σκέψου πόσες φορές έκανες ένα σχόλιο στο δρόμο για το πάχος μιας γυναίκας;
Πόσες φορές τράβηξε το βλέμμα σου ένας θηλυπρεπής άντρας και γέλασες ή το σχολίασες;
Πόσες φορές σχολίασες μια οικογένεια με παιδιά που οι σύζυγοί της αποφάσισαν να χωρίσουν;
Πόσες φορές κακολόγησες μια γυναίκα που θέλει να αλλάζει διαρκώς γκόμενους;

Τι; Δε το έχεις κάνει ποτέ αυτό; 
Μα ποιον δουλεύεις; 
Όλοι το έχουμε κάνει, λίγο πολύ. 

Οπότε...

Γιατί το έκανες αυτό; 
Δηλαδή, ποιος είσαι εσύ που έχεις το δικαίωμα να κρίνεις, θέτοντας έτσι και κάποιους άγραφους ηθικούς κανόνες και επιβάλλοντας τι είναι σωστό και τι λάθος, τι είναι ηθικό και τι ανήθικο, επεμβαίνοντας στη ζωή ενός οποιουδήποτε ανθρώπου; 

Έυχομαι, 
για όλους μας, 
την επόμενη φορά που θα νευριάσουμε, θα αγανακτήσουμε, θα σοκαριστούμε, θα εκφραστούμε, θα θελήσουμε να επιτεθούμε δεξιά και αριστερά, 
να κόψουμε τη φόρα και να σκεφτούμε πόσο καλό θα ήταν 
να ξέρουμε να εφαρμόζαμε 
λίγους, ελάχιστους μάλλον, 
κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς. 

Καληνύχτα...

4 σχόλια:

  1. Αν αρχισουμε να παίρνουμε γνώμες για κάθε μας κίνηση, καήκαμε.
    "Όσοι κώλοι στην γη, τόσες γνώμες".
    Όσο γι΄αυτούς που φιλοδοξούν να μας κρίνουν:
    "Η καμήλα βλέπει τις καμπούρες των άλλων, ποτέ τη δική της".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. συμφωνώ απόλυτα μαζί σου! αλλά πιστευω οτι πολλα απο τα παραπάνω θα συνεχίσουμε να τα κάνουμε μιας και είμαστε άνθρωποι και ειναια αδύνατο να μην υποκύψουμε σε λάθη.

    νομιζω πως ειμαστε τα πιο εγωπαθή πλάσματα του πλανήτη και γι αυτό δε θα βάλουμε ποτέ μυαλό, όσο και αν προσπαθούμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Να δείς πώς το είπε ο πολιτικός εκείνος ογκόλιθος;;;

    Α ναι! Ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό...

    Αυτό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Με απασχολεί μονίμως το θέμα ειδικά στο μπλογκ και πιάνω τον εαυτό μου συνεχώς να επαναλαμβάνει τα ίδια πράγματα. Με διαφορετική αφορμή κάθε φορά, καταλήγω να κάνω την ίδια κουβέντα. Έχω διαπιστώσει στα σχόλια το πόσο διαφορετικά αντιλαμβάνεται ο καθένας αυτό που λέω και το πώς αντιδρά. Ο καθένας απ'τη μεριά του, με βάση τους συνειρμούς που έκανε αλλά και όλους τους παράγοντες εκείνους που έχουν μέχρι τώρα διαμορφώσει την αντίληψή του.
    Κάθε φορά που πάω να απογοητευτώ γιατί δεν έγινα κατανοητή, κάθε φορά που νιώθω να μιλάω και να μη μ'ακούει κανείς, κάθε φορά που νιώθω οτι μιλάω κι οι άλλοι είναι εκτός θέματος, κάθε φορά που νιώθω να βάζουν λόγια στο στόμα μου που δεν είπα... Αυτές τις φορές προσπαθώ να είμαι ανεκτική γιατί απλά αντιλαμβάνονται αυτά που ακούν διαφορετικά.
    Θα συναντηθούμε ποτέ άραγε τουλάχιστον σε κάποια βασικά πράγματα που θα βοηθήσουν στην εναρμόνηση της κοινωνικής μας συμβίωσης;
    Τότε φαντάζομαι θα αλλάξει και ο κόσμος όχι νωρίτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τη γνώμη σας παρακαλώ!