15 Ιουλίου 2011

ΡΟΔΑ ΚΑΙ ΠΕΤΑΛΙ ΣΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ ΤΟ ΧΑΛΙ!

Πριν από 3 μήνες δεν ήξερα να κάνω ποδήλατο...

Όταν το δήλωνα σε παρέες και σε γνωστούς όλοι γούρλωναν τα μάτια και με απορία αναρωτιόνταν πώς πέρασα την παιδική μου ηλικία χωρίς αυτή τη χαρά! 

Κάποια στιγμή πέρσι και ενώ το ποδήλατο είχε μηδενική σημασία στη ζωή μου άρχισα να φιλοξενώ ανθρώπους μέσω του couchsurfing, για το οποίο σας έχω μιλήσει, οι οποίοι ταξίδευαν με κύριο μεταφορικό μέσο το ποδήλατό τους! 

O Anthony και η Kate ξεκίνησαν από το Birmingham στην Αγγλία για να καταλήξουν στην Κίνα! Αυτή τη στιγμή βρίσκονται στην Τουρκία! 
Ο Marek ξεκίνησε από τη Bratislava στη Σλοβακία για να καταλήξει στην Kωνσταντινούπολη! 
O Lucas και ο Macek ξεκίνησαν από την Πολωνία για να καταλήξουν κάπου στη Νότια Αφρική! 

Μπορείτε να το φανταστείτε; Ταξιδεύουν αποκλειστικά και μόνο με ποδήλατο!

Κάθε φορά που φιλοξενούσα κάποιον άρχιζα να αναθεωρώ τις απόψεις μου περί ποδηλάτου.
 
Ώσπου άρχισαν οι συγκεντρώσεις στις πλατείες των πόλεων για τους αγανακτισμένους. 
Πολλοί άνθρωποι μαζεύτηκαν στις πλατείες, ο καθένας για το λόγο του, όλοι με την ίδια σπίθα στα μάτια για αντίσταση, για αλλαγή, για μια καινοτομία...
Ανάμεσα στους πολλούς λοιπόν, κάθε βράδυ, ερχόταν και μια ομάδα ποδηλατών, η οποία κάθε Δευτέρα πραγματοποιεί μια μεγάλη ποδηλατάδα, ανοιχτή για όλους! 

Μοιραία, μέσω παρέας, γνωρίστηκα με πολλά από τα παιδιά αυτά και καταλήξαμε να μιλάμε για τι άλλο; Ποδήλατα! Είχε πλάκα να βλέπεις τα πρόσωπα να ξαφνιάζονται και να κάνουν περίεργες γκριμάτσες όταν διαπίστωναν ότι δεν έχω ιδέα για κάτι που γι' αυτούς είναι καθημερινότητα αλλά και διασκέδαση! 

Αποφάσισαν, λοιπόν, να με εκπαιδεύσουν! 
Εκεί, πραγματικά έπεσε πολύ γέλιο! Εγώ αρνιόμουν πεισματικά να ανέβω από φόβο ότι θα πέσω! Τελικά ανέβηκα στη σέλα και αφού με κρατούσαν από το πίσω μέρος του ποδηλάτου δοκίμασα για πρώτη φορά πώς είναι! 
Αυτό ήταν! Ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος! Κάθε μέρα δανειζόμουν ένα ποδήλατο και έκανα λίγο! 

Τελικά, αποφάσισα να αγοράσω ένα δικό μου ποδήλατο για να αλωνίζω με ευχαρίστηση τους δρόμους! 
Πριν λίγες μέρες ήρθα στη Θεσσαλονίκη για να επισκεφτώ τους δικούς μου. Το ποδήλατο; Θα το άφηνα πίσω; Όχι βέβαια! Το φόρτωσα στο αυτοκίνητό μου και βουρ! και οι δυο μαζί στη Θεσσαλονίκη...

Θεσσαλονίκη... Να η πρόκληση! 
Πώς θα οδηγήσω το ποδήλατό μου σε μια πόλη που πάσχει από κίνηση, παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, κατοίκους που περπατάνε μέσα σε ποδηλατόδρομους, οδηγούς που με θράσος παρακάμπτουν τον Κ.Ο.Κ. και θέτουν σε επικινδυνότητα τους ποδηλάτες... 

Ναι, όντως! Είναι μια δύσκολη υπόθεση! Αλλά είμαστε γεννημένοι για τα δύσκολα και τις προκλήσεις ε; Αυτές τις λίγες μέρες που βρίσκομαι εδώ, η αλήθεια είναι ότι κινούμαι πολύ άνετα, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα! 

Ποδηλατώ κάθε μέρα γύρω στα 10 χιλιόμετρα. Δεν είναι πολλά αλλά για αρχή και μέχρι να προσαρμοστώ στα φανάρια, την κίνηση και το χάος της πόλης, νομίζω είναι υποφερτά!

Το ποδήλατο μου αύξησε τις αντοχές, μου φέρνει ευεξία, μου έκοψε την όρεξη για φαί, με έφερε σε επαφή με ανθρώπους με ενδιαφέροντα που δε περιορίζονται στο τρίπτυχο ποτάκι-τσιγαράκι-γκομενάκι αλλά με αφορμή ένα ποδήλατο, γνωρίζονται, ενδιαφέρονται, ερωτεύονται, οργανώνουν δράσεις, προβληματίζονται, δημιουργούν... και πάει λέγοντας! 

Αν δε το έχετε δοκιμάσει, μπείτε και σεις στον πειρασμό να το κάνετε! 

Καταρχήν, γυμνάζεστε χωρίς να το προγραμματίσετε! Άλλο να πεις, βαριέμαι να τρέχω ως το γυμναστήριο να χτυπηθώ και άλλο να πεις, θα πάω από το σπίτι μου ως το Λευκό Πύργο (πχ. 20 λεπτά ποδήλατο). 

Επίσης, τώρα που το εισιτήριο έχει φτάσει να κοστίζει 90 λεπτά, γλυτώνεις και κάποια χρήματα! Δηλαδή αν κατέβεις το πρωί στο κέντρο και γυρίσεις το μεσημέρι σπίτι, και επαναλάβεις την ίδια διαδρομή το βράδυ για έξοδο θέλεις 3,60ευρώ! Το ποδήλατο είναι δωρεάν! 

Δε ξέρω... Νομίζω ότι αν συνεχίσω να γράφω, θα βρω πολλά επιχειρήματα για να σας πείσω να ανεβείτε πάνω σε ένα ποδήλατο. 

Αλλά αντί να το κάνω εγώ, γιατί δε το τολμάτε μόνοι σας ώστε να ανακαλύψετε τις χαρές της ζωής; 

Αυτά προς το παρόν για τη νέα μου αγάπη! 

Σε λίγες ώρες θα φύγω για τριήμερο με την παρεούλα μου σε μια τοποθεσία κοντά στην Καβάλα! 

Προβλέπεται μέγιστη κρεατοφαγία, 
πολύς χαβαλές-πειράγματα, 
χορός σε τσιφτετελομάγαζο (ναι, μια-δυο φορές το χρόνο επισκέπτομαι και γω αυτού του είδους τα πολιτιστικά κέντρα) 
και μπόλικες βουτιές στην (ας ελπίζουμε καθαρή) θάλασσα! 

Καλό Σαββατοκύριακο! 

Σας φιλώ γλυκά! 
μ.

7 σχόλια:

  1. καλά με τόσο ποδήλατο δεν ιδρώνουν τα παπάρια σας???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τα δικά μου όχι! Λόγω ανυπαρξίας αυτών, προφανώς! Καλό Σαββατοκύριακο, γάτε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. (χαχα γελάω με το σχόλιο του μάχλερ και την απάντηση σου!)
    Ναι το ποδήλατο είναι υπέροχο! Κρίμα που δεν το γνώρισες πιο νωρίς αλλά τώρα ξέρεις την αξία του! :)

    Καλά να περάσεις!! Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ Blu3Th1nk3r
    χααχα μα για αυτό ακριβώς το άφησα νιαααρρρρρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτά που αναφέρεις για τους ανθρώπους που ταξιδεύον από το ένα άκρο της Γης στο άλλο μου φαίνονται απίστευτα! Πάντα αναρωτιέμαι αν ολοκληρώνουν το ταξίδι τους.

    Όσο για τις βόλτες με το ποδήλατο με πας πίσω στα παιδικά μου χρόνια. Στο χωριό ήταν πιο χαλαρά τα πράγματα για τους ποδηλάτες..

    Καλές βόλτες! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Είμαι πολύ τεμπέλα τελικά. Καμιά φορά βαριέμαι να γυρίσω το κλειδί της μηχανής, όχι να καβαλήσω ποδήλατο στα γεράματα. Μπαααα
    Αλλά εσύ καλά κάνεις. Μικρούλα είσαι ακόμα.
    Φιλιά και καλημέρες κοριτσάκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. καλή φάση!πήρα και εγώ ποδήλατο φέτος μετά από πολλά χρόνια(είχα να κάνω ποδήλατο από την τρυφερή ηλικία των 17) και είχα στο μυαλό μου να κάνω ένα αντίστοιχο ποστ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τη γνώμη σας παρακαλώ!