Η καταγωγή μου είναι από τη Θεσσαλονίκη...
Ορισμένοι το ξέρετε, κάποιοι το έχετε διαπιστώσει, κάποιοι το μαθαίνετε τώρα. Ελάχιστη σημασία έχει, ούτως ή άλλως.
Η γειτονιά μου είναι πολύ άσχημη.
Μένω κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό, σε μια κακόφημη συνοικία, με μεγάλη εγκληματικότητα, πορνεία, συμμορίες, αστέγους, εγκαταλειμμένα κτίρια και αφόρητη βρωμιά.
Όταν ήμουν μικρή, πίστευα ότι όλοι οι σιδηροδρομικοί σταθμοί του κόσμου έμοιαζαν με το δικό μας, εδώ στη Θεσσαλονίκη.
Λογικά θα ήταν βρώμικοι, θα μύριζαν ούρα και κλεισούρα, θα έδιναν στέγη σε άστεγους, θα είχαν σπασμένα παράθυρα, ξεχειλωμένα ταβάνια, καλώδια θα κρέμονταν.
Νόμιζα πως ο αύλειος χώρος τους θα ήταν σαν το δικό μας, δηλαδή, πολλά λεωφορεία στη σειρά, λακούβες στο οδόστρωμα, μαραμένα άνθη σε σπασμένες τσιμεντένιες γλάστρες, τρύπες και εργοτάξια του μετρό, σκόνη, ψόφια ποντίκια δεξιά και αριστερά, ξύλινα παραπήγματα - καταφύγια μεταναστών και πολλά πολλά άλλα...
Μέχρι που πήγα
Ορισμένοι το ξέρετε, κάποιοι το έχετε διαπιστώσει, κάποιοι το μαθαίνετε τώρα. Ελάχιστη σημασία έχει, ούτως ή άλλως.
Η γειτονιά μου είναι πολύ άσχημη.
Μένω κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό, σε μια κακόφημη συνοικία, με μεγάλη εγκληματικότητα, πορνεία, συμμορίες, αστέγους, εγκαταλειμμένα κτίρια και αφόρητη βρωμιά.
Όταν ήμουν μικρή, πίστευα ότι όλοι οι σιδηροδρομικοί σταθμοί του κόσμου έμοιαζαν με το δικό μας, εδώ στη Θεσσαλονίκη.
Λογικά θα ήταν βρώμικοι, θα μύριζαν ούρα και κλεισούρα, θα έδιναν στέγη σε άστεγους, θα είχαν σπασμένα παράθυρα, ξεχειλωμένα ταβάνια, καλώδια θα κρέμονταν.
Νόμιζα πως ο αύλειος χώρος τους θα ήταν σαν το δικό μας, δηλαδή, πολλά λεωφορεία στη σειρά, λακούβες στο οδόστρωμα, μαραμένα άνθη σε σπασμένες τσιμεντένιες γλάστρες, τρύπες και εργοτάξια του μετρό, σκόνη, ψόφια ποντίκια δεξιά και αριστερά, ξύλινα παραπήγματα - καταφύγια μεταναστών και πολλά πολλά άλλα...
Μέχρι που πήγα
στο Άμστερνταμ και είδα αυτό
στις Βρυξέλες και είδα αυτό
στο Παρίσι και είδα αυτό
στη Ζυρίχη και είδα αυτό
στο Λιντς και είδα αυτό
καθώς και σε άλλες πολλές πόλεις που είναι περιττό να αναφέρω μιας και θεωρώ ότι πιάσατε το νόημα της ανάρτησής μου!
Αναρωτιέμαι λοιπόν, τι πρέπει να αλλάξει στην αισθητική μας για να πάψουμε να ζούμε μέσα σε μια αφόρητα μίζερη καθημερινότητα.
Την έμπνευση γι' αυτή την αδιάφορη ανάρτηση την πήρα από αυτούς εδώ, τους Thessalonistas, που με τις φιλότιμες παρεμβάσεις τους προσφέρουν πινελιές καθαριότητας και καλαισθησίας στην άσχημη τούτη πόλη μας!
Μπείτε στο πανέμορφο και λιτό blog τους για να δείτε τον κόπο που ρίχνουν και την αγάπη που έχουν για τη Θεσσαλονίκη μας.
Να και δυο - τρεις φωτογραφίες από το βάψιμο των λαμαρίνων του μετρό μπροστά από το Σιδηροδρομικό Σταθμό της Θεσσαλονίκης την Κυριακή 17 Απρίλη.
Τα θερμά μου συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά, μικρά και μεγάλα!
Καλή εβδομάδα σε όλους,
σας φιλώ!
υγ: Αν δε προλάβω να ξαναγράψω από Ελλάδα, τα λέμε μετά την Ολλανδία...
Chinese
French
German
Italian
Japanese
Korean
Russian
Spanish