Happy New Year 2011!

Σας εύχομαι να έχετε μια υπέροχη χρονιά! 

Το 2011 να σας φέρει πίσω ό,τι σας έκλεψε το 2010 και επιπλέον υγεία, αγάπη, τύχη και λεφτά!

 Να είστε όλοι μα όλοι καλά!

 Να σας μπει ακόμα καλύτερα και να αγαπιέστε! 

I wish you all Happy New Year 2011!

 May all your dreams come true! 

Take care and spread love and happiness everywhere! 

ps: Enjoy Fireworks in Auckland, New Zealand! 

τα κανονικά παιδιά...

Τα Χριστούγεννα είναι για τα παιδιά!
Τα Χριστούγεννα συγχωρούμε!
Τα Χριστούγεννα γεμίζουν τα πρόσωπα ευτυχία!
Τα Χριστούγεννα ξετυλίγουμε μια ντουζίνα δώρα!
Τα Χριστούγεννα αλωνίζουμε τα ξενυχτάδικα!
Τα Χριστούγεννα μπουκώνουμε στους κουραμπιέδες!
Τα Χριστούγεννα πίνουμε και κανένα - δυο ποτηράκια παραπάνω!
Τα Χριστούγεννα πάμε και κανένα ταξιδάκι!
Τα Χριστούγεννα κάνουμε σκι!
Τα Χριστούγεννα στέλνουμε χιλιάδες μηνύματα για χρόνια πολλά!
Τα Χριστούγεννα κάνουμε ένα μεγάλο τραπέζι και φωνάζουμε φίλους και συγγενείς!
Τα Χριστούγεννα δείχνουμε φωτογραφίες μας από προηγούμενα Χριστούγεννα!
Τα Χριστούγεννα αγοράζουμε πανάκριβα ρούχα!

Μήπως τελικά τα Χριστούγεννα ικανοποιούμε τη ματαιοδοξία μας, γινόμαστε θύματα του καταναλωτισμού και πάνω από όλα θύματα του εγωισμού που μας δέρνει;
Μήπως τελικά μπαίνουμε στη διαδικασία αυτής της εκβιασμένης χαράς, αυτού του καταναγκαστικού πάρτι, αυτής της εκνευριστικής τάσης προς τη σπατάλη;
Μήπως τελικά παραείμαστε κανονικά παιδια;

Απολογισμός 2010...

Ρε σεις, τελειώνει το 2010...

Τι έμεινε; Μια βδομάδα και κάτι ψιλά...

Φέτος στις σελίδες - ημέρες αυτού του χρόνου γράφτηκαν μερικά ωραία πράγματα για μένα...

Ταξιδάκια στο Βέλγιο, την Ιρλανδία, την Ελβετία, την Ολλανδία...

Μια υπέροχη χρονιά στη δουλειά μου, ένα σχολείο τόσο φιλικό, κάτι μαθητές σπίρτα, οι δασκαλίτσες μου φανταστικές...

Από υγεία όλοι σκίσαμε, γονείς, φίλοι και γνωστοί. Ευτυχώς!

Η ομαδάρα μου, ο ΠΑΟΚ, τα πάει πολύ καλά στο Europa League και κουνήσαμε ευτυχισμένοι πολλές φορές το κασκόλ μας στην Τούμπα!

Δέθηκα λίγο περισσότερο, λίγο πιο ουσιαστικά με μερικούς από τους φίλους μου!

Ξεκίνησα να κάνω couchsurfing! Φιλοξένησα ήδη κάποια άτομα και η εμπειρία ήταν καταπληκτική!

Επιμορφώθηκα, πήγα σε summer school, παρακολούθησα σεμινάρια!

Πέρασα στο τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων και πάω για δεύτερο πτυχίο!

Έκανα αίτηση για μετάθεση για Βόρεια Ελλάδα!

Συνάντησα συμφοιτήτριες που είχα να δω χρόνια...

έκανα μια εξαιρετική γνωριμία στην Ολλανδία, με ένα συγκλονιστικό άνθρωπο...

Χόρεψα κάτω από πράσινα και κόκκινα φώτα, με ήχους από καμπανάκια, σε μια έρημη πλατεία, ένα δροσερό βράδυ του καλοκαιριού μαζί με ένα άγνωστο πλάσμα που είχε πεντακάθαρο πρόσωπο και το πιο ζεστό χαμόγελο του δικού μου κόσμου!

Έζησα...όμορφα!

Βέβαια, είχα και τις μαύρες, τις μουτζουρωμένες σελίδες - ημέρες μου...
Τέλειωσε ξαφνικά, κοφτά, ίσως και λίγο άδικα, η ωραιότερη - όπως νόμιζα - σχέση της ζωής μου.
Στεναχωρήθηκα, μούτρωσα, θύμωσα, έκλαψα, κάκιωσα, μαλάκωσα...
Γνώρισα και έναν άνθρωπο που απογοήτευσε τις προσδοκίες μου...
Ακύρωσα και ένα ταξιδάκι στην Ουγγαρία και ξενέρωσα ( ευτυχώς θα το πραγματοποιήσω το Μάρτιο)!
Μου κόψανε και βασικό μέρος από το μισθό μου, τα επιδόματα και το δώρο μου (δασκάλα είμαι ρε παιδιά, όχι golden boy σε ΔΕΚΟ!)...


Ξέρετε όμως τι συμβαίνει; Ανάμεσα στο κακό και το καλό, στο ευχάριστο και στο δυσάρεστο, στο εύκολο και το δύσκολο, υπάρχει μια λεπτή ισορροπία! Κάτι γίνεται, κάτι κινείται έτσι, σε μια αόρατη διάσταση στο χρόνο που περνάει και τελικά γλυκαίνει την πίκρα, φέρνει λογική και κατευνάζει τα πράγματα...


Απολογισμός 2010 λοιπόν, ίσως ξέχασα πολλά να αναφέρω και σίγουρα επέλεξα πολλά να μη τα μοιραστώ αλλά
είμαι σίγουρη ότι το 2011 θα είναι συναρπαστικό και γεμάτο με αυτές τις εκπλήξεις που κάνουν τη ζωή μας συγκλονιστική ταινία με πρωταγωνιστές εμάς...

καλές γιορτές!

ΓΙΑΤΙ ΝΙΩΘΩ ΧΑΛΙΑ...

Υποτίθεται πως τα έχω όλα...
Λεφτά, δουλειά, φίλους, ανέσεις και χρόνο να τα κάνω όλα.
Γιατί νιώθω όμως χάλια;

Τareq - Cold

Δεν τον ήξερα τον Tareq, μέχρι που η αδερφή μου κατέβηκε με την παρέα της από Θεσσαλονίκη στην Αθήνα για να βρεθούν στην παρουσίαση του δίσκου του στο ΒΙOS.
Μου είπε, έλα, θα περάσουμε καλά. Ο Tareq είναι φανταστικός, θα λατρέψεις τα τραγούδια του, θα πιούμε και μπύρες, θα είναι και το MTV, θα κάνουν guest η Μποφίλιου, oι Marsheaux, o Laquer και άλλοι που συμμετέχουν στο δίσκο του...
Δε χρειάστηκε να πει κι άλλα. Πήρα το αμαξάκι μου και ένα όμορφο βράδυ Τετάρτης βρέθηκα από την πληκτική Χαλκίδα στη μεγάλη αυτή πόλη και άκουσα επιτέλους τον περίφημο αυτό Ελληνο-Ιορδανό νεαρό που μετακόμισε από τη Σαλονίκη στην Αθήνα για να δοκιμάσει την τύχη του...
Το βράδυ επέστρεψα στο σπίτι μου ζαλισμένη από τις μελωδίες του και σιγοψιθυρίζοντας:
"Heart made of steel..."
Thanks a lot Tareq and good luck...

Δασκάλα μου, τι μου δίδαξες;

O Bίλχεμ Ράιχ, φιλόσοφος κι επαναστάτης, σε ελεύθερη μετάφραση, στο πόνημά του " Άκου Ανθρωπάκο" έλεγε:

" Ένα κράτος προοδεύει και πάει μπροστά μόνο, όταν οι εκπαιδευτικοί πληρωθούν για τον κόπο τους, παραπάνω από όλους τους άλλους εργαζόμενους. Αυτό όμως δε θα γίνει ποτέ. 

Δε θα γίνει, γιατί οι κυβερνώντες σε όλα τα πλάτη και μήκη του κόσμου γνωρίζουν πολύ καλά, ότι ο χορτασμένος δάσκαλος μπορεί να ανοίξει τα μυαλά των μαθητών και τους κάνει ικανούς να σκέπτονται.

Αν όμως μάθουν να σκέπτονται, θα μάθουν να αξιολογούν. 

Αν αξιολογούν, θα διαπιστώσουν, ότι από τους κυβερνήτες τους οι περισσότεροι είναι κατώτεροι από αυτούς. Τότε θα τους απομυθοποιήσουν και θα τους καταργήσουν, αφού δε θα μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του λαού τους. Άρα, ο δάσκαλος δεν πρόκειται να πάρει ποτέ τόσα χρήματα, ώστε ποτέ να μη φτάσει στο σημείο ο λαός να καταργήσει τους πολιτικούς !"

Το αναπαράγω απλά και μόνο γιατί στο διαδίκτυο έχω διαβάσει τόσα πολλά αίσχη για το επάγγελμά μου, για το μισθό μας, για τις υπηρεσίες που παρέχουμε σε όλα τα μήκη και πλάτη αυτής της χώρας...

Ευχαριστώ δε θα ακούσουμε ποτέ που δίνουμε την ψυχή μας για τους μαθητές μας, που καλύπτουμε κάθε μικρό ή μεγάλο χωριό αυτού του τόπου, που θυσιάζουμε την προσωπική μας ζωή, μακριά από τα σπίτια μας, που στηρίζουμε αφιλοκερδώς κάθε άπορη οικογένεια και κάθε πληγωμένο παιδάκι, που δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα κάθε μισθολογικό πετσοκόψιμο την ίδια στιγμή που το μηνιαίο μπάτζετ μας δε μας επιτρέπει να φυλάξουμε μια πενταροδεκάρα, που αγαπάμε αυτά τα παιδιά σαν να τα γεννήσαμε, που ευχαριστιόμαστε ακόμα και αν καταφέραμε να διδάξουμε σωστά το τ και το ο, το 1 2 3, που αυτά σας φαίνονται βλακείες και τα υποτιμάτε...

Και αν θεωρείτε ότι ο δάσκαλος είναι απλά δασκαλάκος και το έργο που πράττει δεν αξίζει αξιοπρεπούς μισθού ή αναγνώρισης, να σας υπενθυμίσω ταπεινά ότι η δημοτική εκπαίδευση είναι η βάση όλου αυτού του συστήματος της Παιδείας.

Αν η πολιτεία συνεχίζει να μειώνει τα κονδύλια, τις επιχορηγήσεις και τα κίνητρα σε λίγα χρόνια λίγα θα ξέρουμε για το ποιοι είμαστε και πού πάμε. 

Σε αυτόν τον τόπο το εκπαιδευτικό σύστημα είναι ορισμένο να παράγει πιόνια, ΕΜΕΙΣ οι δάσκαλοι θέλουμε να προάγουμε ΠΝΕΥΜΑ. 

Η γνώση φέρνει δύναμη και αφύπνιση. 

Βοηθήστε μας να το κάνουμε...

Someone is back...!

Ιούλης... και μέσα μου το χάος.

Αυτοκριτική, αναθεώρηση των πραγμάτων. Επανατοποθέτηση στόχων. Συναισθηματική έκρηξη. Αναζήτηση αγαπημένων προσώπων. Νέα τάξη. Καινούριες δραστηριότητες. Πρωτοεμφανιζόμενα πρόσωπα. Ενδιαφέροντες χαρακτήρες. 

Δεκέμβρης...

και πάλι εδώ. 

Αυτή τη φορά, δυνατή! 

I think I am back! 

http://www.youtube.com/watch?v=tluc_Q06n2w 

Χωρίς λόγο, πέρα από το γλωσσολογικό ενδιαφέρον των λέξεων και τη φαντασίωση...