Αντίο Σωκράτη Γκιόλια, Αντίο Δημοκρατία, Επισήμως και η φύμωση των blogs...

Πόσες φορές έχουμε ακούσει ότι κάποιος δημοσιογράφος τα έχει τσεπώσει χοντρά για να κάνει τον παπαγάλο ενός πολιτικού ή ενός επιχειρηματία; Ή να προβάλλει μια είδηση της κακιάς ώρας και να περνάει στα ψιλά / να χώνει στα ράφια / να θάβει χοντρές σκανδαλάρες που ως και κυβέρνηση μπορούν να ρίξουν; Πόσες φορές βλέπουμε κάποιον πολιτικό ανταποκριτή να κάνει αναλύσεις επί αναλύσεων αβαντάρωντας κόμματα και νιώσαμε σίγουροι ότι ο τύπος παίρνει μισθό και από το κόμμα και από το κανάλι του; Ή συνεντεύξεις σε τοκ σόους όπου ο τάδε μεγαλοδημοσιογράφος γλύφει κάποιον επιχειρηματία τόσο ξεδιάντροπα παρουσιάζοντάς τον ως τον άρχοντα των πάντων; 

Το μυαλό μας πάει σε πολλούς. Δεν είναι δύσκολο να ονομάσεις τους μεγάλους αλήτες των μέσων. Ούτως ή άλλως όλοι τα ίδια μούτρα έχουν. Και τα ίδια σπίτια, και τα ίδια αμάξια. Φοράνε όλοι το ίδιο προσωπείο και κυκλοφορούν όλοι την ίδια κόπια συζύγου. Και τα παιδιά τους ακόμα είναι σαν στρατός από φλώρικα playmobil με τη χωρίστρα τους ανοιγμένη στα αριστερά. 

Και πράγματι. Είναι ατσαλάκωτοι. Είναι καθαροί, αστραφτεροί και ασφαλείς. Μέσα στα τρακτέρ τους που κομψά ονομάζουν τζίπ. Μέσα στα σπίτια τους που μυρίζουν χρήμα, δόξα και ακριβό άρωμα. Και νιώθουν περήφανοι που υπηρετούν το σύστημα, νιώθουν οργή και υπερασπίζονται το εγώ τους αν κάποιος τολμήσει να διαφωνήσει με το σύστημα που τους πληρώνει για να υπηρετούν και φτάνουν να εκραγούν on air απλά και μόνο για να αποδείξουν στο κουτό κοινό τους ότι είναι διάφανοι, σαν το φακό από τα ακριβά γυαλιά τους.

Δυστυχώς δολοφονήθηκε το άουτ σάιντερ. Αν κρυβόταν ο Σ. Γκιόλιας πίσω από το troktiko, δε το γνωρίζω. Αν υποθέσουμε όμως ότι πράγματι , πίσω από τις αναρτήσεις που τι μία μιλούσαν για Ελληνίδες πορνοστάρ και την άλλη αποκάλυπταν έγγραφα - φωτιά, υπήρχε το όραμα του Γκιόλια για ελεύθερη διακίνηση ιδεών στα blogs, τότε ίσως να μην ήταν ο λάθος στόχος. 

Γιατί το διαδίκτυο έχει τεράστια δύναμη, μεγάλη ταχύτητα και απίστευτο εύρος. Οι πληροφορίες διαχέονται σε χρόνο λιγότερο από 0.18 δευτερόλεπτα τη φορά. Πόσες φορές είχαν φτάσει οι πολιτικοί να διαψεύδουν / να απαντούν / να υπερασπίζονται το όνομά τους μέσω επιστολών που κατέθεταν στο troktiko; 

Όπως και να ήταν αυτό το blog, ενοχλούσε. Και ενόχλησε τόσο πολύ, που έφτασε σε σημείο να θεωρείται πιο επικίνδυνο από όλους τους μιντιακούς αυλοκόλακες δημοσιογράφους που ανέφερα πάνω - πάνω. Και έτσι, το κεφάλι έπρεπε να βγει από τη μέση.

Πρόσεξε, δεν τον σκότωσαν γιατί φοβούνταν περαιτέρω αποκαλύψεις...

τον σκότωσαν για να παραδειγματίσουν όλους τους υπόλοιπους που ασχολούνται με την ελεύθερη μετάδοση ιδεών, με την ανταλλαγή απόψεων, με την καταγγελία παραβάσεων ή αναξιοπρεπούς συμπεριφοράς.... 

το μήνυμα ήταν σαφές...να ελέγχονται νομικά τα blogs, να υπάρχει επωνυμία πίσω από τους γράφοντες, να σωπάσουν οι φωνές της δημοκρατίας...

με την ευκαιρία της δολοφονίας του θα δείτε που θα ξεφυτρώσει και ένα ωραιότατο νομοσχέδιο για το διαδίκτυο και θα μας φυτέψει σε γλαστρούλα όλους μαζί....

όπως πήγαμε σαν τους χάνους και δηλώσαμε τα κινητά μας με την ταυτότητα, όπως βάλαμε τα στοιχεία μας στην απαράδεκτη απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων και φακελωθήκαμε ολομόναχοι, έτσι θα γίνει και με τα blogs. 

Δεν έχω να πω κάτι άλλο... το μήνυμα το λάβαμε. όλοι....

Αντίο δημοκρατία...